I have decided to try to increase the impact of my criticism of the Baha’i Faith by translating my most powerful blog entry against it into the two languages most closely associated with its original Writings, Persian and Arabic. So I used Google Translate for this purpose. I hope the automated translations are accurate enough, but this sort of thing was done before to one of my works and the results were less than satisfying.

First, I will do the translation into Persian or Farsi.

نقص مهلک در بهائیت

مسئله اساسی اقتدار در بهائیت ، با ادعای غلط آن مبنی بر خطاناپذیری بودن این مقامات ، وقتی مسئله ولایت را که شوقی افندی از سال 1921 تا زمان مرگش در سال 1957 در اختیار داشت ، واقعاً آشکار می کند. آن موقعیت توسط پدربزرگش ، عبدالبها.

ای عزیزان م faithfulمن عبدالبها! این وظیفه شماست که بیشترین مراقبت را از شوقی افندی داشته باشید … زیرا او بعد از عبدالبها حافظ امر خدا است … کسی که از او اطاعت نکند ، از خدا اطاعت نکرده است. کسی که از او روی برگرداند ، از خدا روگردیده و او را که انکار کند ، حقیقت را انکار کرده است … همه باید راهنمایی کنند و به مرکز امر و بیت العدل مراجعه کنند. و کسی که به هر چیز دیگری روی بیاورد واقعاً در خطای سخت است.
(عبدالبها: وصیت و عهد ، صفحات 25-26)

بعداً ، خود شوقی افندی نوشت:

با جدا شدن از نهاد سرپرستی ، نظم جهانی بهاuالله مثله می شود و برای همیشه از آن اصل موروثی محروم می شود ، همانطور که عبدالبهاha نوشته است ، قانون خدا همواره آن را تأیید کرده است. … بدون چنین نهادی ، یکپارچگی ایمان به خطر می افتد و ثبات کل بافت به شدت به خطر می افتد. اعتبار آن متضرر خواهد شد ، وسایل مورد نیاز برای ایجاد یک نگاه طولانی ، بدون وقفه در طول یک سری از نسل ها کاملاً کم خواهد بود و راهنمایی های لازم برای تعیین حوزه اقدامات قانونی نمایندگان منتخب آن کاملاً پس گرفته خواهد شد.
(شوقی افندی: نظم جهانی بهاuالدین ، ​​صفحه 148)

منطقی است که اگر باید از شوقی افندی به عنوان نماینده اراده خداوند کاملاً اطاعت شود ، پس او خود باید از احکام بهائی که پیش از او بودند پیروی کند. اگر او از قوانین بهائی سرپیچی نکرد ، پس هیچ کس نباید از او اطاعت کند.

بهاullahالله ، بنیانگذار آیین بهائی ، در کتاب قوانین خود ، کتاب اقدس ، بند 109 ، اظهار داشت: “نوشتن وصیت نامه برای همه دستور داده شده است.”

به همین ترتیب ، عبدالبها ، فرزند بهاuالدین ، ​​در همان وصیت نامه ای که شوگی افندی را به عنوان سرپرستی منصوب کرد ، اظهار داشت: “این امر به عهده ولی امر خداست که در زندگی خود منصوب کند. – زمانی که او جانشین او شود ، تا ممکن است اختلافات پس از مرگ او ایجاد نشود. کسی که منصوب می شود باید در خودش جدا از همه چیز دنیوی باشد ، باید گوهر پاکی باشد ، باید ترس از خدا ، دانش ، خرد و دانش را در خود نشان دهد. بنابراین ، آیا اولین متولد ولی امر خدا نباید حقیقت کلمات را در خود بروز دهد: – “کودک ذات مخفی جبهه خود است” ، یعنی آیا نباید از معنویات درون خود ارث برد؟ (ولی امر خدا) و تبار باشکوه او با شخصیت مطلوبی مطابقت ندارد ، پس باید او (ولی امر خدا) شاخه دیگری را برای جانشینی وی انتخاب کند. “(عبدالبهاha. ویل و عهد ، ص 12.)

شوقی افندی هیچ یک از این کارها را انجام نداد. او فرزندی نداشت و در حقیقت او به عنوان “عهدشکن” هر یک از اولاد پدربزرگ خود را از ایمان اخراج کرد ، بنابراین به ایمان خیانت کرد. هنگامی که وی در سال 1957 درگذشت ، هیچ اراده ای نگذاشت و هیچ جانشینی تعیین نکرد ، بنابراین نتوانست از میثاق مورد انتظار برای پیروی خود پیروی کند.

بدون راهنمایی بیشتر از طرف نگهبان ، دستهای آرمان خدا که او برای کمک به او تعیین کرده بود تنها کاری را که می توانستند برای زنده نگه داشتن دین بهائی انجام دادند: آنها ایمان را به دست گرفتند و ترتیب انتخابات نهایی دادند خانه جهانی دادگستری در سال 1963. اما بدون سرپرست نگهبان این نهاد ، هرگز مطابق نوشته هایی که اقتدار آن را تعیین کرده اند ، نخواهد بود. و تنها کسانی که می توانستند نگهبان باشند ، فرزندان ذکور بهاullahالله بودند که همه آنها توسط اولین ولی امر از ایمان کنار گذاشته شدند!

در واقع ، این واقعیت ساده که شوقی افندی با ترک نکردن وصیت نامه ، با اخراج همه خویشاوندان خود از دین ، ​​و عدم تعیین یکی از برادران یا پسر عموهای پسر خود به عنوان بهاuالله و عبدالبها ، نافرمانی کرد. جانشین ولایت باید به اندازه کافی باشد تا نشان دهد که امروز هیچ آیین بهائی “واقعی” وجود ندارد. اقتدار آن با شهادت تاریخ خودش بی معنی است!

 

و شاید این اجتناب ناپذیر باشد ، زیرا خود بها’الله به جانشینان خود در ایمان هشدار داد که از حد اقتدار خود فراتر نروند. با مراجعه مجدد به کتاب اقدس ، این مورد را به عنوان بند 37 در می یابیم:

“هر کس ادعای مکاشفه مستقیم از جانب خدا را داشته باشد ، قبل از انقضای هزار سال کامل ، چنین مردی مطمئناً یک شیاد دروغگو است. ما از خدا می خواهیم که او با کمال لطف به او کمک کند تا چنین ادعایی را پس بگیرد و رد کند. اگر توبه کند ، بدون شک خدا او را می بخشد. اگر ، او در خطای خود پافشاری کند ، مطمئناً خداوند کسی را که با او بی رحمانه رفتار خواهد کرد ، فرو فرستد. در واقع ، خداوند وحشتناک است که مجازات می کند! هرکس این آیه را غیر از معنای آشکار آن تفسیر کند ، از روح خدا و از رحمت او که همه چیز خلقت را در بر می گیرد ، محروم است. از خدا بترسید ، و پیروی از تمایلات بیهوده خود را نکنید. نه ، بلکه به مناقصه پروردگارت ، متعال ، حکیم پیروی کن. Erelong در اکثر سرزمین ها صداهای پر سر و صدایی بلند می شود. ای قوم من ، از آنها اجتناب کنید و از گناهکاران و بد قلب ها پیروی نکنید. این همان چیزی است که ما هنگام اقامت در ‘ایراک ، سپس بعداً در سرزمین رمز و راز ، و اکنون از این نقطه پر زرق و برق به شما هشدار دادیم. “

از آنجا که هر بهائی تصدیق می کند که عبدالبها از نظر درجه نسبت به بهاuالله پائین تر است ، بنابراین ما باید منطق سازگار با نوشته های بهائی را اعمال کنیم. و هنگامی که ما انجام می دهیم …

“شاخه مقدس و جوان ، ولی امر خدا و همچنین خانه عدالت جهانی ، برای انتخاب و تاسیس جهانی ، هر دو تحت مراقبت و محافظت از زیبایی آبه ، تحت پناهگاه و راهنمایی های بی فایده او قرار دارند. مقدس ، آن بزرگوار (زندگی من برای هر دو پیشکش شود). هرچه آنها تصمیم بگیرند از طرف خدا باشد. هر كه از او اطاعت نكند ، و از آنها اطاعت نكند ، از خدا اطاعت نكرده است. هر که علیه او قیام کند و علیه آنها قیام کند ، هر كه با او مخالفت ورزد ، با خدا مخالفت كرده است. هر که با آنها درگیر شود ، با خدا مجادله کرده است. هر كه با او اختلاف كند ، با خدا اختلاف كرده است. هر كه او را انكار كند ، خدا را انكار كرده است. هر كه به او كافر شود ، به خدا كافر شده است. هر كه منحرف شود ، خود را جدا كند و از او دور شود ، در حقیقت منحرف شده ، خود را جدا كرده و از خدا دور شده است. خشم ، خشم شدید ، انتقام خدا بر او باد! ” (وصیت نامه و عهد عبدالبها ، صفحه 11)

به هیچ وجه نمی توان این گذرگاه را با بهاuالله انکار کرد که هر کسی می تواند قبل از گذشت 1000 سال وحی مستقیم از خدا دریافت کند ، سازگار است. و این ممکن است دلیل شوگی افندی درگذشت

بدون داشتن فرزند
در سن نسبتاً جوان 60 سالگی
در میان جنگ جهانی صلیبی ده ساله او رهبری می کرد و …
در لندن ، نه در مرکز جهانی بهائی.

همانطور که بها Godالله پیش بینی می کرد ، او احتمالاً توسط خود خداوند منهدم شد. و علیرغم تلاش های ناامیدانه ای که از آن زمان تاکنون برای آموزش و اعلام دین بهائی تحت بیت العدل جهانی انجام شده است ، اما تا امروز یک جسم کوچک و فرقه مانند در سراسر جهان پراکنده است ، و هیچ پتانسیلی برای ایجاد تغییر واقعی در جهان ندارد. در بزرگ.

از همه کسانی که هنوز عضو این ایمان هستند ، مانند من سالها پیش ، از شما می خواهم که در قضاوت خود منصف باشید و احساسات خود را جستجو کنید. آیین بهائی شما را ناکام گذاشته است و نیازی به قوانین ، مقامات یا م institutionsسساتی نیست که مبتنی بر حقیقت نیستند. خواه شما به جریان اصلی جریان بهائی وابسته باشید که از خانه جهانی عدالت بدون سرپرستی پیروی می کند ، یا یکی از گروه های متلاشی کننده که اقتدار آن بدن را رد می کنند ، این واقعیت باقی می ماند که شما پیرو یک ایمان کاملا مرده هستید و کاملاً وقت خود را تلف می کنید . دین بهائی هرگز به دین بزرگ جهان تبدیل نخواهد شد بهاullahالله و عبدالبها آن را تصور می كنند ، زیرا شوقی افندی با تصور كوركورانه عصمت خود ، آن را خراب كرد. نزدیکان خودش تصمیمات او را زیر سال بردند و به خاطر انجام این کار اخراج شدند. اگر نمی توانید از اقتدار س questionال کنید ، می تواند شما را نابود کند. یا در این صورت اعتبار مرجعیت از بین می رود و مخالفت با آن به یک الزام اخلاقی تبدیل می شود. بگذار اینجوری باشه!

And here is my attempt to translate that same blog entry into Arabic:

لعيب الفادح في السلطة البهائية

إن المشكلة الأساسية للسلطة في العقيدة البهائية ، بزعمها الكاذب بأن تلك السلطات معصومة من الخطأ ، تصبح واضحة حقًا عندما تفكر في مسألة الوصاية ، التي شغلها شوقي أفندي من عام 1921 حتى وفاته عام 1957. هذا المنصب من قبل جده عبد البهاء.

يا أحباب عبد البهاء المخلصين! يجب عليك أن تهتم بشوقي أفندي بأكبر قدر من العناية … فهو بعد عبد البهاء ولي أمر الله … من لا يطيعه لم يطيع الله. من يبتعد عنه ، قد ابتعد عن الله ، ومن ينكره ، ينكر الحق … يجب على الجميع طلب الإرشاد والتوجه إلى مركز القضية وبيت العدل. ومن يلجأ إلى أي شيء آخر فهو في الحقيقة في خطأ جسيم.
(عبد البهاء: الوصية والعهد ص 25-26).

فيما بعد كتب شوقي أفندي نفسه:

إذا طلق النظام العالمي لحضرة بهاءالله من مؤسسة الوصاية ، فسيتم تشويهه وحرمانه نهائيًا من هذا المبدأ الوراثي الذي ، كما كتب عبد البهاء ، تم التمسك به دائمًا في شريعة الله. … بدون مثل هذه المؤسسة ، ستتعرض سلامة الدين للخطر ، وسيتعرض استقرار النسيج بأكمله لخطر شديد. ستعاني هيبتها ، وستفتقر تمامًا إلى الوسائل اللازمة لتمكينها من أخذ نظرة طويلة دون انقطاع على سلسلة من الأجيال ، وسيتم سحب التوجيه الضروري لتحديد مجال العمل التشريعي لممثليها المنتخبين تمامًا.
(شوقي أفندي: النظام العالمي لحضرة بهاءالله ص 148)

من المنطقي أنه إذا كان لابد من طاعة شوقي أفندي تمامًا كممثل إرادة الله ، فعليه هو نفسه أن يطيع الوصايا البهائية التي جاءت قبله. إذا كان معصياً للشريعة البهائية فلا أحد يطيعه.

صرح بهاء الله ، مؤسس الدين البهائي ، في كتابه في الشرائع ، كتاب الأقداس ، الفقرة 109 ، “كل واحد أمر بكتابة وصية”.

وبالمثل ، قال عبد البهاء ، ابن حضرة بهاء الله ، في الوصية والوصية التي عين بها شوقي أفندي في الولاية: “على ولي أمر الله أن يعين في حياته. – الوقت الذي سيخلفه ، فلا تنشأ خلافات بعد وفاته. يجب على المعين أن يظهر في نفسه انفصالاً عن كل الأمور الدنيوية ، ويجب أن يكون جوهر النقاء ، ويجب أن يظهر في نفسه مخافة الله والمعرفة والحكمة والتعلم. وبالتالي ، يجب ألا يظهر بكر ولي أمر الله في نفسه حقيقة الكلمات: – “الطفل هو الجوهر السري لوالده” ، أي ألا يرث الروحاني بداخله (ولي أمر الله) ونسبه المجيد لا يتطابقان مع حسن الخلق ، فيجب عليه (ولي أمر الله) اختيار فرع آخر لخلافته. “(عبد البهاء. ويل. والعهد ، ص 12.)

لم يقم شوقي أفندي بأي من هذه الأشياء. لم يكن لديه أطفال ، وفي الواقع طرد من الإيمان بصفته “كسر للعهد” كل سليل آخر لجده ، وبالتالي خان الإيمان. عندما توفي في عام 1957 ، لم يترك أي وصية ولم يعين خليفة له ، وبالتالي فشل في إطاعة العهد ذاته الذي كان يتوقع منه التمسك به.

مع عدم وجود توجيهات أخرى من ولي أمر الله ، قامت أيدي أمر الله التي عينها لمساعدته بالشيء الوحيد الذي يمكنهم الحفاظ على الإيمان البهائي حيًا: لقد استولوا على الإيمان ورتبوا في نهاية المطاف لانتخاب بيت العدل العالمي في عام 1963. ولكن بدون وجود وصي يرأس تلك الهيئة ، فلن تكون أبدًا متوافقة مع نفس الكتابات التي أسست سلطتها. والوحيدون الذين يمكن أن يكونوا ولي الأمر هم من نسل بهاء الله الذكور ، وجميعهم استبعدهم الولي الأول من الدين!

وبالفعل ، فإن الحقيقة البسيطة المتمثلة في أن شوقي أفندي عصى بهاء الله وعبد البهاء بعدم ترك وصية ، وطرد جميع أقاربه من الدين ، وعدم تعيينه في حياته أحد إخوته أو أبناء عمومته من الذكور. يجب أن يكون خلفاً للولاية كافياً لإثبات أنه لا يوجد عقيدة بهائية “حقيقية” موجودة اليوم. سلطتها لا معنى لها بشهادة تاريخها!

وربما كان هذا حتمياً ، لأن بهاء الله نفسه حذر خلفاءه في الدين ألا يتجاوزوا الحدود الصحيحة لسلطتهم. بالإشارة مرة أخرى إلى كتاب الأقدس ، نجد هذا كفقرة 37:

“من يزعم أن الوحي المباشر من الله ، قبل انقضاء ألف سنة كاملة ، يكون هذا الرجل بالتأكيد محتالًا كاذبًا. ونسأل الله تعالى أن يعاونه بلطف على التراجع عن هذا الادعاء. إذا تاب ، فإن الله سيغفر له بلا شك. ومع ذلك ، إذا استمر في خطأه ، فسيرسل الله بالتأكيد من يتعامل معه بلا رحمة. فظيع ، حقاً ، أن الله يعاقب! ومن يفسر هذه الآية بخلاف معناها الواضح يحرم روح الله ومن رحمته التي تشمل كل المخلوقات. اتق الله ، ولا تتبع خيالاتك الباطلة. لا بل اتبع ما أمر ربك عز وجل. يجب أن ترفع أصوات صاخبة Erelong في معظم الأراضي. ابعدوهم يا شعبي ولا تتبع الظالمين والشرور. هذا ما أنذرناكم به عندما كنا نسكن في عراق ، ثم فيما بعد في أرض الغموض ، والآن من هذه البقعة المتألقة “.

بما أن أي بهائي سيؤكد أن عبد البهاء أدنى مرتبة من حضرة بهاء الله ، فعلينا تطبيق منطق ثابت على الكتابات البهائية ؛ ومتى نفعل … ..

“الفرع المقدس والشاب ، وصي أمر الله وبيت العدل الأعظم ، المنتخبين والمُؤسَّسين عالمياً ، هما تحت رعاية وحماية جمال أبها ، تحت ملجأ وتوجيه لا يخطئ. القداسة عز وجل (عسى أن تُهدي حياتي لهما). كل ما يقررونه هو من الله. من لا يطيعه ولا يطيعه لم يطيع الله. من تمرد عليه وعليهم تمرد على الله. من يقاومه قد قاوم الله. من يخاصمهم قد خاصم الله. من يخاصمه قد خصَّ الله. من انكره فقد انكر الله. من كفر به فقد كفر بالله. من انحرف وانفصل وابتعد عنه فقد انحرف في الحقيقة وانفصل عن الله. فليحل عليه الغضب ، والسخط الشديد ، ونقمة الله! ” (وصية عبد البهاء ص 11).

لا توجد طريقة يمكن من خلالها التوفيق بين هذا المقطع ورسالة حضرة بهاء الله التي تنكر إمكانية تلقي أي شخص الوحي المباشر من الله قبل مرور 1000 عام. وهذا قد يفسر سبب وفاة شوقي أفندي

دون إنجاب طفل
في سن الستين الصغيرة نسبيًا
في خضم الحملة الصليبية العالمية العشر سنوات كان يقود و …
في لندن ، وليس في المركز البهائي العالمي.

من المحتمل أن يكون قد صدمه الله نفسه كما توقع حضرة بهاءالله. وعلى الرغم من الجهود اليائسة التي بُذلت منذ ذلك الحين لتدريس العقيدة البهائية وإعلانها في ظل بيت العدل الأعظم ، إلا أنها لا تزال حتى يومنا هذا جسدًا صغيرًا شبيهًا بالعبادة منتشرًا في جميع أنحاء العالم ، وليس لديه القدرة على إحداث أي فرق حقيقي في العالم. ككل.

إلى كل أولئك الذين ما زالوا أعضاء في هذا الإيمان ، كما كنت قبل سنوات ، أناشدكم أن تكونوا عادلين في حكمكم وأن تبحثوا عن مشاعركم. لقد خذلانك العقيدة البهائية ولا يلزمك الالتزام بالقوانين أو السلطات أو المؤسسات التي لا تقوم على الحقيقة. سواء كنت تنتمي إلى العقيدة البهائية السائدة التي تتبع بيت العدل الأعظم الذي لا يخضع للوصاية ، أو إحدى المجموعات المنشقة التي رفضت سلطة هذا الجسد ، تظل الحقيقة أنك تتبع إيمانًا ميتًا روحياً وتضيع وقتك تمامًا . لن يصبح الدين البهائي أبدًا الدين العظيم للعالم الذي تصوره بهاء الله وعبد البهاء ، لأن شوقي أفندي دمره بافتراضه الأعمى لعصومته. شكك أقاربه في قراراته وطُردوا بسبب ذلك. إذا كنت لا تستطيع التشكيك في السلطة ، يمكن أن تدمرك. أو ، في هذه الحالة ، يتم تدمير مصداقية السلطة وتصبح معارضتها التزامًا أخلاقيًا. فليكن كذلك!

Now if someone that is actually fluent in one or both languages can critique this, it would be much appreciated. Limiting myself to English can only accomplish so much.